"Δε θελει πολυ ο ανθρωπος για να γεμισει η ψυχη του χαρα." Μ' αυτή τη φραση δανεική απο το Δεσποινάριον(http://despinarion.wordpress.com/2010/05/23/figarooooo/) θα ξεκινήσω σημερα. Τι θελει λοιπον ο ανθρωπος για να γεμίσει η ψυχή και ο ουρανίσκος του χαρά? Ενα καλό κρασί και ενα καλομαγειρεμένο πιάτο αρωματικό σουπιές με μάραθο και ελιές στο μελάνι τους. Ακόμη μεγαλύτερη η απολαυση -που ηρθε μετά απο βουτιές - οταν το μοιράζεται με αγαπημένους φιλους σ ενα απλο παριανό σπιτάκι στις παρυφές της Μάρπησσας της Πάρου.
Με τη μαγείρισσα και την κουμπαρα και ενα sauvignon blanc
Eτοιμο το τραπέζι
Και οι σουπιές στο μελάνι τους
Τι ωραιο φαγακι! Πραγματικα δε θελει πολλα ο ανθρωπος για να χαλαρωσει και να περνα ομορφα. Μια καλη παρεα, λιγο κρασακι, κι ενα φαγακι σαν αυτο. Σ'ευχαριστω για την αναφορα. Εισαι πολυ γλυκεια!
ΑπάντησηΔιαγραφή