Σήμερα το πρωί πηραμε ξανά το πλοιο της επιστροφής η Λολα εγώ και αλλοι 1500...Το ξεραμε ότι σημερα που ηταν η τελευταία μέρα των διακοπών θα ήταν το πλοιο γεμάτο αλλά δεν ξέραμε οτι θα ήταν γεμάτο με απολιτιστους που δεν ανεχονται να περνάει σκύλος διπλα τους.
Η Λολα ως θαλασσόλυκος που ταξιδεύει γύρω στις 30 φορές το χρόνο πανω κάτω Πειραιά Παρο και τουμπαλιν ξερει οτι στο κλουβάκι της θα παρει εναν υπνάκο κι ας γαυγιζουν οι συνεπιβατες της. Ομως σημερα τα κλουβάκια για τους σκύλους ηταν ολα γεμάτα. Σε παρομοιες περιπτώσεις μενει δεμένη στο χώρο των κλουβιών αλλά σημερα ειχαν κάνει καθαριοτητα και κάτω ειχε νερά και δεν ήθελε η Λολα να μεινει δεμένη και όρθια για σχεδόν 5 ώρες.
Γιατί φυσικά δεν θα τολμουσε να βρέξει το ασπρο της τρίχωμα με βρωμόνερα.
Στο κατάστρωμα ειπατε? Μα δεν υπήρχε ουτε καρέκλα, ειχε 6 μποφώρ και θα την πειραζε το αυχενικό και ασε που θα ενοχλουσε και τους "ζωόφιλους".
Αναζητώντας μέρος για το σκύλο περάσαμε για λιγα δευτερολεπτα απο το χώρο των επιβατών. Η Λολα δεμένη φυσικά και κολλημένη διπλα μου. Οι συνεπιβάτες μας αντιμετώπισαν ως λεπρους. "Παρτε το σκυλο μεσα απο το καράβι", "Μακρυά ο σκύλος, έχουμε παιδιά εδω μέσα","Ντροπή σας" φωναζαν στους καμαρώτους. Μια γιαγιά απειλησε να σηκώσει το μπαστουνι της και να χτυπήσει την καυμένη τη Λολα στο κεφάλι αν την ακουμπούσε (!).
Ο σκύλος εκλαιγε, ο κόσμος ουρλιαζε και το προσωπικό του Blue star Paros που γνωριζει πολύ καλά τη Λολα εδώ και 5 χρονια εκανε φιλότιμες προσπαθειες να μας βοηθήσει. Μια ώρα και μισή τρεχαμε με τη Λολα και μαζί με ενα καμαρώτο για να βρουμε ενα μέρος που να μην ενοχλει. Ανεβαίναμε σκάλες , διασχιζαμε διαδρόμους, περνάγαμε κάτω απο τα φορτηγα μεσα απο το γκαράζ , πάνω, κάτω, αριστερά , δεξιά. Κάθε 10 λεπτά αλλάζαμε θεση το σκύλο. Οι θεσεις που προτεινε το πλήρωμα ήταν απομονωμένες απο το κοινό, σε χώρους που δεν υπαρχει προσβαση. Παρ ολ αυτά κάποιος κάθε φορά και διαφορετικός πηγαινε στη ρεσεψιον και εκανε παραπονα. Τελικά βρέθηκε μια γωνίτσα κάτω στο "ισογειον" μπροστα στη ράμπα εισοδου των επιβατών και εκει δεμένη σε μια κουπαστή και ορθια απο το στρες ταξίδεψε η Λολα.
Α ταλαιπωρηθηκε η καϋμενη η Λολα. Αντε μωρε, κατι παιδακια που τρεχοβολανε και τσιριζουν σα λυσσασμενα, δεν ενοχλουν. Αντε καλωσορισατε και του χρονο με λιγωτερο στρες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεσποινα μου ακριβώς αυτό το σχολιο ήθελα να κάνω κι εγώ οταν εγραφα την ιστορια. Αλλά ειπα ασε μην προκαλώ με συγκρισεις παιδιών και σκύλου. Η αλήθεια ειναι ότι δεκάδες παιδάκια τσιριζανε σα λυσσασμένα και κανεις ουτε οι γονεις τους δεν τους ειπανε κάτι. Σε λιγες μέρες θα ξαναπάμε στο νησί με συνθηκες καλύτερες απ αυτές των εποχιακών εκδρομέων.
ΑπάντησηΔιαγραφή