σαν φωτοβολίδες

Ερχονται και φεύγουν σαν φωτοβολίδες.Eτοιμάζεσαι ολο το χρόνο γι αυτες τις μέρες.Βαφεις το σπιτι. Αλλάζεις τα χρωματα, τα στρώματα, φυτεύεις, φτιαχνεις σαλτσες για ναναι γρηγορα ετοιμη η μακαρονάδα μετά την παραλία, φτιαχνεις μαρμελάδες κι ας μην τις τρώνε... Ολο και κάτι αλλάζεις και προσθετεις για νάχεις να τους δειξεις οταν ερθουν, για ναναι καλύτερες και πιο χαρουμενες οι διακοπές τους.

Και μετά το σπιτι γεμίζει αμμο, το μπανιο πετσετες, οι καρέκλες σορτσάκια και μακώ και το πάτωμα καλώδια φορτιστών και λαπτοπ.

Και μετά αγωνιάς τις νυχτες που ξενυχτάνε, ξυπνάς και το πρώτο που θελεις ειναι να δεις δυό ζευγάρια ποδια στο κρεββάτι και ολα καλά. 

Προσπαθεις να αγαπήσουν το Αιγαίο κάθε χρόνο πιο πολύ, την ανατολή και τη δύση στο απεραντο γαλάζιο.

Και μετά  κάθε μέρα μια οδοντοβουρτσα λιγοτερη, οι βαλιτσες γεμίζουν, η καρδιά σου αδειάζει.

Σαν φωτοβολίδες ερχονται και φευγουν και κρατάς τη λάμψη  με κλειστά τα μάτια μεσα στο μυαλό σου μέχρι να τους ξαναδεις.